OSCAR LOURENS, EEN WOORDENLINT LANGS DE VLOEDDIJK
Langs een 1400 meter lange strook aan de kade van de oude stadsgracht zijn woorden gemonteerd. In een onregelmatig ritme, zonder onderlinge overeenkomst, vormen ze toch één geheel. De bedenker, Oscar Lourens, streefde niet naar een puur esthetisch effect.
De esthetiek van het beeld is hier bewust ondergeschikt gemaakt aan het idee dat aan het fysieke werk ten grondslag ligt. Taal wordt ingezet als middel om dat idee op de beschouwer over te brengen.
De geschiedenis van de huizen aan de Vloeddijk vormt het uitgangspunt; elk woord verwijst naar de functie van een huis, naar de bewoners, hun beroep, of een speciale gebeurtenis uit het verleden.
De selectie van woorden getuigt van grote zorgvuldigheid en een verlangen om bij de beschouwer zoveel mogelijk associaties op te roepen. Deze losse woorden nodigen uit tot associatie; ze moeten ergens naar verwijzen en emoties of herinneringen oproepen.
Met een subtiele toevoeging aan de bestaande architectuur geeft de ontwerper een nieuwe dimensie aan de openbare ruimte. De Vloeddijk transformeert van een alledaagse gracht tot een plek waar voorbijgangers herinneringen worden aangereikt. Welke herinneringen dat zijn, weet alleen de voorbijganger zelf.
Het op vrijdag 14 november 1997 onthulde kunstwerk “een woordenlint” van Oscar Lourens. Het kunstwerk bestaat uit 35 woorden van witgespoten aluminiumletters, die over een lengte van 1400 meter met tussenruimtes van 20 tot 60 meter aan de kademuur van de stadsgracht van de Vloeddijk zijn bevestigd.
Met deze woorden wil de Arnhemse kunstenaar een beeld oproepen bij de toeschouwer dat enerzijds te maken heeft met de geschiedenis van de plek erachter en anderzijds met de persoonlijke belevingswereld van het publiek. Dat krijgt op deze manier een eigen kijk op het kunstwerk en een eigen herinnering aan het woordenlint door de oude Hanzestad.
Ter gelegenheid van de onthulling is ook een brochure over het kunstwerk gepresenteerd.